μδ (η αγάπη θα ρθει reloaded)

"Δε σε θέλω για μένα, θέλω να είσαι καλά" είπα, και βγήκα στο φως.
Θυμάμαι γελούσες, δε σ' είδα ποτέ να γελάς. Σε σφράγισα κι έγινες πόνος μου, σε άφηνα να με πονάς κι ύστερα περίμενα να με πονέσεις πάλι. Γιατί σαν πόνος ήσουν ο μόνος που καταλάβαινε..

"Η αγάπη θα 'ρθει και θα αλλάξουμε μαζί", ακόμη το πιστεύω, στρωτά δε σου τα φέρνει η ζωή, ζει καθένας όπως μάθει..

Στο όνειρο όμως είσαι εκεί, όπως στην παλιά ταινία, δυο ξένοι που βρέθηκαν τυχαία κι έμεινε η σκιά να καρτερεί την άλλη σκιά, για τους γήινους είμαστε λειψοί κι άλλοτε σαλεμένοι..

Ένα αυτοβιός, τα κλικ αριστερά και δε θα αφήσουμε να μας νικήσει, ο πόνος είναι μύηση, μού 'χε πει, για τον Μουνκ μιλώντας, δε γίνεται να 'σαι καλλιτέχνης και να μη πονάς..

Δε μπόρεσε κανείς, μέχρι τώρα, να λε, να λύσει τα μάγια.-

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Θα 'θελα να μαι δεκανίκι στα πιο σκληρά μεθύσια σου.

Να μείνω σαν κοχύλι στις πιο μεγάλες θάλασσες που ακούγανε τις φωνές μας.

Θα θελα να σε έβλεπα πριν φύγεις τελευταία φορά με το τρένο γι άλλη πόλη.

Να γίνω ηχώ της ανάσας σου τις ώρες που θα λείπει για δουλειές.

Θα θελα να μενες για πάντα, να ράντιζα ροδόνερο το προσκεφάλι μας, να μύριζε το σπίτι φρέσκο βούτυρο από τους ακανέδες.

Θα θελα να χα μια μικρή να μεγαλώνει με τα μάτια σου, όσο θα λείπεις έξω για δουλειές.

Θα θελα να μη λείπεις.

Θα σε περιμένω είχα πει, χρόνια πριν, τώρα φοβάμαι θα σε ξεχάσω.-τί θα πει; Τίποτα δε θα φτάσει ως τη πόρτα σου.- [τελευτ. τροποποίηση: 25/1/11]