Δεν είναι εσύ, είναι ο τρόπος που κοιτάς,
σα να υπάρχω μόνο να με κοιτάς.
Τούτες οι μέρες μυρίζουν παιδικότητα,
φλύαροι σκοποί καλούν τα όνειρά μου.
Μαγεύομαι πιο εύκολα την άνοιξη,
κι ας λείπεις.
Παιδεύω το κορμί μη συνηθίσει την ακαμψία.
Λιγώνομαι με επιθυμία για το μοίρασμα,
οι κόποι μου διπλώνονται και μπαίνουν στο συρτάρι.
Θα φέρει το καλοκαίρι σκαλώματα πολλά και δυσκολίες,
κι εγώ ακόμα διστάζω να δω ποιά είμαι.
Το ξέρω δε θα 'ρθεις ποτέ,
μα έχω ήδη πονέσει τόσο σα να 'χω ζήσει δυο φορές.
Υπερβολές.
Γιατί όταν μιλούμε, λέμε άλλο από αυτό
που θέλουμε να πούμε;
Ποιος δαίμων ψυχοπαθητικός δηλητηριάζει
κι εμπαίζει το λόγο μας;
Είναι καλύτερο το ψέμα από τη γνώση;
Η γνώση είναι δύναμη, το ψέμα αδυναμία.
Όταν μυρίζω το φόβο θέλω να φύγω μακρυά.
Κι όσο φοβάμαι τόσο σκοτώνω μεθοδικά
τον εαυτό μου
και τη μικρή μου πιθανότητα
για σωτηρία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου