Μια βόλτα [β]

Τα περιστέρια στη σκεπή.

Τα περιστέρια πάνω στη μάντρα.

Τα περιστέρια κι η σιωπή.

Δεξιά, σπίτι με σφραγισμένα παράθυρα, σκουριά και σκόνη.

Και στην ανηφορίτσα, ο κρεμασμένος με τα χέρια ανοιχτά, τα κόκκινα παπούτσια.

Με το Τ. της υπογραφής κάτω δεξιά, σε βρήκα πάλι, σκέφτηκα, τίποτα δεν είναι τυχαίο.

Μια μικρή υποψία φυγής, εσύ, μόνος, δύο τετράγωνα πιο κάτω, να ξερνάς τα ροκαμπίλι μεθύσια σου, κάτω από μπλε φώτα το ξημέρωμα.

Μια υποψία ευτυχίας, τα γατιά που αγκαλιάζονται κατά τύχη όπως αράζει το ένα δίπλα στο άλλο. Εσύ με αθλητικά και τη σακούλα με τα ψώνια.

Μετά νύχτα. Αγχωμένη, να φτάσεις, μόνη. Κι άλλη μόνη, χαμογελάς.

Τη μοναξιά αν την υποτιμήσεις θα σε καταπιεί.

Αν την υπερτιμήσεις θα σε κάνει μισάνθρωπο.

Βρες δρόμο να φεύγεις και να έρχεσαι.

Κοντά της θα 'μαι να σε προσέχω.- 8/1/12