Oδός Α.

"Δε ξέρω αν είστε από τους ανθρώπους οι οποίοι θυμούνται πάντα σε ποιον τόπο άφησαν κάποιο μέλος τους, αλλά θα είχε ενδιαφέρον αν μαθαίναμε έτσι τη γεωγραφία. Με το τί παράγει κάθε νομός ή με ποιόν συνορεύει, που μας λέγανε στο σχολείο, προσωπικά, ούτε πού πέφτει η Καλαμάτα δε ξέρω. Ρωτήστε με όμως πού βρίσκεται ο αριστερός λοβός του εγκεφάλου μου, το δεξί μισό μου χαμόγελο, και θα σας πω αμέσως. Με οδό και αριθμό"

(Στέλλα Βλαχογιάννη, "Μη παίζεις με τα χώματα")

έτσι έγινε και με την οδό Α., μια Παρασκευή μεσημέρι, άφησα εκεί για πάντα ένα κομμάτι μου, που το ξαναβρίσκω μόνο όταν τη περπατώ. Η αποκόλληση έγινε εν αγνοία μου, αλλά δεν την εμπόδισα.  Και κράτησε σχεδόν όσο διαρκεί ένα τραγούδι.-