"Kάποτε θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια"



Τάσος Λειβαδίτης







7 Φεβρουαρίου 2011

Σημειώσεις

Πρέπει να μάθω πάλι να γράφω. Με κούρασαν οι μνήμες, θέλω να τις μοιραστώ μη με κατασπαράξουν.

Με ένα βήμα πριν τη πτώση ή την ανύψωση, δε τολμώ να πω τί μπορώ. Φοβάμαι. Μια γνώση είναι αρκετή να διαλυθείς κι ας απαρτίζεσαι μόνο από δαύτες.

Κουράστηκα να γράφω στα ίδια μοτίβα. Τα ρήματα που φέρνω στο μυαλό μου είναι: στέκομαι, θυμάμαι, φοβάμαι, λυπάμαι. Παθητική φωνή, πρώτο ενικό.

Λοιπόν. Πρέπει να μάθω να γράφω πάλι. Πως λένε οι άνθρωποι "σ' αγαπώ" χωρίς να είναι φορτωμένο απ' τα νέφη της σκέψης σου.

Θέλω αγκαλιά γιατί κρυώνω. Αδειάζω το στόμα μου, τίποτα να μη μείνει ανείπωτο, λόγια καλά, λόγια καλά, όλα να φύγουν. Να ησυχάσει η ψυχή, να λέω σ' αγαπώ και να μη το φορτώνει πια το νέφος απ' τις σκέψεις σου.  -Είδες; το είπα μια φορά και κρατά για πάντα. Μα όχι το ίδιο πάντα..-

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου