"Συχώρα με [...] που ζούσα πριν να σε γνωρίσω " (*)

Έτσι θα ζω πια. Σα να ζω για σένα από πάντα. Θα φαντάζομαι πως σε έχω ήδη γνωρίσει.. Μ' έχεις γνωρίσει μόνη, γιατί μόνο μαζί σου μπορώ να είμαι μόνη. Άνοιξα τα μάτια κι είδες το παιδί μέσα μου. Λογάριασες τις ενοχές μου για λουλούδια και στολίστηκες με τα πιο όμορφα μαύρα σου ρούχα.

Έτσι θα ζω πια. Σα να είσαι εδώ. Ακούω τη φωνή σου να λέει τί σ' αρέσει. Μυρίζω την αναπνοή σου πώς πάλλεται ο αέρας όταν περνάς. Με έπιασες απ' το χέρι κι έσπασα. Έπιασες να μαζεύεις τα κομμάτια κι άλλαξε ο καιρός μπροστά στα μάτια σου, γίνηκε ακόμη μια γέννηση.

Έτσι θα ζω πια. Αν υπάρχει χώρος για σένα και για μένα στον κόσμο να υπάρχουμε μαζί, πρώτα στο όνειρο θα τον ορίσω τόσο πεισματικά, και σίγουρο, που η νοητή γραμμή μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας θα τη σβήσεις μόνο εσύ. Γιατί ό,τι ονειρεύτηκα με τόσο πάθος, θα σου λέω, δε μπορείς να με πείσεις ότι δεν έγινε ποτέ.
Τότε θα σταματήσουν οι συγνώμες, γιατί οι πληγές θα επουλώνονται πριν ανοίξουν, το απέραντο και γόνιμο μέλλον θα είναι παρόν.
Τότε πια η μοναξιά θα είναι αυτή που περιγράφει η αγαπημένη μου ταινία και το τραγούδι των Cure το ερωτικό. Μια μοναξιά αλλιώτικη, λυτρωτική, μοιρασμένη. Το απόλυτο ταίριασμα.

Έτσι μ' αρέσει να μιλώ για σένα και για μένα, σα νά 'σαι εδώ από πάντα, όχι κομμάτι μου αλλά κοντά μου, κοντά σου κι εγώ, σιωπές που ακούγονται σαν τις σιωπές σου.-

(*) "Συγχώρα με, αγάπη μου, που ζούσα πριν να σε γνωρίσω" , Τ. Λειβαδίτης, Αυτό το αστέρι λάμπει για όλους μας.